Denk je er al aan om je snowboard uit te halen? En na al die jaren snowboarden, wat weet je eigenlijk van je favoriete sport?
Ook in deze periode ontwierp de ski-liefhebber en surfer Dimitrije Milovich een board ter grootte van ski's maar veel breder, waarmee je op poedersneeuw kon "surfen", bekend als Winterstick. Al in de jaren 70 begonnen Tom Sims en Jake Burton (oprichter van Burton Snowboards) onder anderen het concept van het snowboardboard te ontwikkelen en te evolueren, met nieuwe ontwerpen, nieuwe materialen en voor het eerst rudimentaire bindingen.
Het was toen dat snowboarden een eerste uitbarsting van populariteit kende, met een toename van het aantal bedrijven dat zich toelegde op het maken van boards, schoenen en bindingen. Ook werden snowboardwedstrijden en video's populair (die hun hoogtepunt bereikten met "Apocalypse Snowboard"). De ontwikkeling van snowboarden is sindsdien exponentieel geweest, en het werd zelfs voor het eerst als olympische sport geaccepteerd voor de Olympische Winterspelen van Nagano in 1998.
Snowboarden, hoewel ongetwijfeld al wereldwijd geaccepteerd en erkend, bracht een kleine revolutie teweeg in de manier waarop de sport werd gezien, vooral omdat de meest beoefende en gevolgde disciplines freestyle en freeride zijn, die weinig standaard zijn en moeilijk te reguleren.
Daarom had de International Snowboard Federation (ISF), die afhankelijk was van de Internationale Ski Federatie (FIS), veel moeite om te overleven, omdat het snowboarden zich ontwikkelde op een totaal ander vlak dan waar de traditionele ski-bestuurders aan gewend waren, met hun races en hun chronometers.
Na veel discussies werd in 2003 de ISF ontbonden en richtten de merken en snowboarders zelf de World Snowboard Federation (WSF) en de TTR-competitiewedstrijden (Ticket To Ride) op, als opvolgers van respectievelijk de ISF en het wereldkampioenschap snowboard (hoewel de FIS nog steeds verantwoordelijk is voor zowel de Olympische Spelen als een wereldkampioenschap). Met andere woorden, het snowboarden werd in bijna alle opzichten geleid door de snowboarders zelf, hoewel er nog veel openstaande kwesties zijn die de snowboardwereld eist, zoals de opname van Slopestyle als olympische discipline naast Half-Pipe en BoarderCross. Ticket To Ride is een onafhankelijk circuit van freestyle snowboardwedstrijden onder de hoede van de FMT en omvat een enorme hoeveelheid onafhankelijke wedstrijden (hoewel met bepaalde gemeenschappelijke criteria) die over de hele wereld worden gehouden en ongeveer 10 maanden per jaar duren.
De wedstrijden zijn geclassificeerd op basis van hun belang in sterren, variërend van 1 ster voor kleine lokale of nationale wedstrijden tot 6 sterren voor grote internationale wedstrijden. Elke wedstrijd, afhankelijk van het aantal sterren (dat in de loop van de tijd kan variëren), kent punten toe aan de eerste vijf in het wereldwijde TTR-ranglijst, waarbij 1000 punten het maximum zijn dat in een wedstrijd behaald kan worden (eerste plaats in een 6-sterrenwedstrijd) en 210,60 het minimum (vijfde plaats in een 1-sterwedstrijd).
Binnen Ticket To Ride kunnen 4 wedstrijdformaten bestaan: Slopestyle, Halfpipe, Quarterpipe en Stadium Slopestyle, en twee deelnameformaten: invitational (de organisatoren nodigen de riders uit die ze willen) en open (iedereen kan meedoen). Het is ook gebruikelijk dat sommige wedstrijden een bepaald aantal rondes vaststellen waarin de deelnemers strijden, maar andere stellen een tijdsperiode vast en de riders kunnen hun rondes zo vaak doen als ze willen in wat bekend staat als Jam-Session, wat de concurrenten van enige druk bevrijdt en tegelijkertijd originaliteit en verbetering stimuleert.
