Er zijn ontroerende overlevingsverhalen, verhalen die ons diep raken als we ze horen. Sommige zijn gelukkig slechts fictieve verhalen die hopelijk niemand ooit heeft meegemaakt, of dat hopen we tenminste. Het meest voor de hand liggende voorbeeld is waarschijnlijk het geval van Robinson Crusoe, de ultieme avonturenroman. Of toch niet, want hoewel het personage Robinson fictief is, is het eigenlijk gebaseerd op een waargebeurd verhaal, dat van de zeeman Alexander Selkirk. Deze roman, geschreven door Daniel Defoe, vertelt de avonturen van een zeeman die, nadat hij schipbreuk leed op een verloren eiland vlakbij de Venezolaanse kust, zichzelf moet zien te redden, en dat maar liefst 28 jaar lang.
Als je geïnteresseerd bent in overlevingsverhalen, heb je vast wel eens het programma De laatste overlevende gezien. Het wordt gepresenteerd door Bear Grylls, een Britse ex-militair en avonturier die ook schrijver en tv-presentator was. Grylls wordt door velen misschien gezien als een “gek zonder gevoel voor gevaar”, en dat is niet onterecht. Alleen al in het programma is hij 21 keer bijna gestorven. Je kunt zeggen dat hij een expert in overleven is. We hebben hem dieren levend zien eten, water van allerlei soorten drinken om uitdroging te voorkomen… hij doet wat nodig is om te overleven in extreme situaties.
Er zijn echte verhalen waarvan we hopen dat we ze nooit meemaken, hoewel je nooit weet wat het leven voor je in petto heeft. Bij The Indian Face fascineren overwinningen ons. Ze inspireren ons. We leren graag van ze. Daarom gaan we je vijf verhalen vertellen die je niet onberoerd zullen laten. Ze leren allemaal een les. Waarschuwing: deze verhalen kunnen je gevoeligheid raken. Ben je er klaar voor?
1. ARON RALSTON, 2003
Op 27-jarige leeftijd liep Aron Ralston, een ervaren bergbeklimmer, alleen door een canyon in Utah. Een rots van 363 kilo kwam los en viel, waardoor zijn arm klem kwam te zitten. Hij kon niet ontsnappen en na drie dagen was zijn water op. Twee dagen later vond hij een manier om zich van de rots te bevrijden. Een gruwelijke oplossing, maar de enige optie om te overleven: zijn eigen arm afsnijden. En hoe? Met het zakmes dat hij bij zich had. We zullen de details van hoe hij het deed niet beschrijven omdat ze huiveringwekkend zijn, maar als je het wilt weten, heeft hij het zelf in talloze interviews uitgelegd, zelfs in zijn autobiografie uit 2004, Tussen de rug en de muur, en in de film die op zijn verhaal is gebaseerd: 127 uur. Dit proces kostte hem een uur. Daarna daalde hij af naar de bodem van de canyon, waar hij andere wandelaars tegenkwam. Kort daarna gebruikten de boswachters apparatuur om de rots te verplaatsen en de arm te bergen, die later naar het mortuarium werd gebracht.
2. HARRISON OKENE: 3 DAGEN ONDER DE ZEE
Om 4:30 uur ’s ochtends op 26 mei 2013 kapseisde de olietug Jacson 4 voor de kust van Nigeria, met 12 mensen aan boord. Alle bemanningsleden werden als overleden beschouwd, het was een ware tragedie. Wat niemand had verwacht, gebeurde drie dagen later. De sleepboot lag op 30 meter diepte en duikers waren bezig lichamen te bergen. Een duiker zag een arm achter een televisie en dacht dat het een van de lichamen was, dus ging hij er naartoe. Wat was de verrassing? De arm greep hem vast. Het was geen lijk, maar Harrison Odjegba Okene, de kok van het schip, die op wonderbaarlijke wijze had overleefd. Hij had het enorme geluk dat er vlakbij waar hij was een luchtbel was achtergebleven, heel klein, maar voldoende. Met de luchtbel, een reddingsvest en twee zaklampen sloot hij zich op in een hut en wachtte op het ergste. Hij dacht alleen aan zijn familie en bad, terwijl hij hoorde hoe dieren zich vermaakten met de lichamen van zijn kameraden. Hij is een grote geluksvogel en een voorbeeld van hoe kalm blijven in tragische situaties je leven kan redden.
3. ERNEST SHACKLETON EN HET SCHIP ENDURANCE
Ernest Henry Shackleton (1874-1922) was een Ierse poolonderzoeker, een figuur uit het heroïsche tijdperk van de Antarctische exploratie. Met veel ervaring in expedities naar Antarctica, maar nog niet tevreden, stelde hij zich een laatste doel: voor het eerst het hele Antarctische continent doorkruisen, via de Zuidpool. Deze uitdaging noemde hij “De Imperial Trans-Antarctische Expeditie”. Hiervoor plaatste hij een advertentie in de New York Times waarin hij “mannen zocht voor een gevaarlijke reis, extreme kou, lange maanden van volledige duisternis, gevaar, geen gegarandeerde terugkeer en eer en erkenning bij succes”.
Op 14 augustus 1941 vertrok Shackleton uit Londen, vergezeld door 27 mannen aan boord van de “Endurance” (volharding in het Spaans). Dit schip was ontworpen voor poolreizen. Het kon echter niet over het ijs varen. Op 19 augustus 1915 werd het schip omsingeld en geblokkeerd door een ijsplaat. Twee maanden later hield het schip het niet meer en zonk. De 28 mannen wisten het schip te verlaten voordat het zonk. Vanaf dat moment nam de leider, Shackleton, de controle over en richtte een soort “kamp” op op een ijsplaat, waarbij hij zijn bemanning tot zes maanden liet overleven. Om te overleven offerden ze hun honden op en jaagden ze op zeehonden om te eten. Gezien de onhoudbare situatie besloot hij koers te wijzigen naar Elephant Island, waar 22 mannen bleven. De zes overigen, geleid door “De Baas”, bereikten South Georgia en vroegen om hulp. Een jaar later, in augustus 1916, redde een Chileense sleepboot de andere 22. Alle 28 mannen keerden veilig terug naar Engeland. Dit was niet mogelijk geweest zonder Shackleton’s voorbereiding en leiderschapskwaliteiten. Zijn positieve en opofferende geest, zijn hoop, volharding en steun aan het team brachten hem ver. Hij wordt nog steeds bestudeerd als voorbeeld van de beste leider.
Het meest ongelooflijke is dat het Endurance-schip pas enkele dagen geleden, in maart 2022, op de zeebodem is gevonden en in zeer goede staat verkeert. Na meer dan honderd jaar gezonken te zijn, is het intact, en is het gravure “Endurance” zelfs duidelijk leesbaar.
4. TRAGEDIE IN DE ANDES: VLIEGONGELUK
Op 13 oktober 1972 reisde het Old Christians rugbyteam met het Uruguayaanse vliegtuig FH-227D naar Santiago de Chile om een wedstrijd te spelen tegen het team Old Boys. Met 40 passagiers en 5 bemanningsleden aan boord stortte het neer in het Andesgebergte. Twaalf van hen overleden direct bij het ongeluk. In de dagen daarna stierven 17 door de verschrikkelijke omstandigheden in de bergen: honger, verwondingen, extreme kou… ze probeerden te overleven met de weinige voedselvoorraden die ze hadden, terwijl ze niet werden gered. Ze hoorden via de radio het verwoestende nieuws: de zoektocht naar het vliegtuig was beëindigd. Wanhopig, in constante angst en met het ergste in het vooruitzicht, deden ze het laatste wat ze konden. Eerst aten ze het leer van hun schoenen, maar omdat dat veel chemicaliën bevatte, werden ze ziek. Ze hadden geen andere keuze meer, dus aten ze de lichamen van hun kameraden. Die waren de enige bron van eiwitten, vetten, koolhydraten… Het was een ontzettend moeilijke beslissing, maar dankzij die keuze bleven ze in leven. Ze werkten als een team, heel hecht. Het duurde 72 dagen vanaf de tragedie tot ze werden gered.
Op 22 december 1972 hoorde de wereld dat 16 passagiers de Andes hadden overleefd, en op 23 december vonden ze het vliegtuig en werden de overlevenden gered. Deze tragedie staat bekend als het “Wonder van de Andes”.
5. RON HUNT EN EEN 45 CM BORING
Het is bijna onvoorstelbaar dat iemand dit kan overleven. Maar je moet zulke gevallen zien om te geloven dat wonderen bestaan. In 2003 werkte Ron Hunt, een Amerikaanse bouwer van 41 jaar, op een ladder met een enorme boormachine. De ladder stond niet goed vast en Hunt viel op de grond. De boor ging dwars door zijn hoofd, van de ene naar de andere kant. Hij was 45 cm lang en 3,5 cm in diameter. Hij ging in zijn rechteroog en kwam achter zijn hoofd weer naar buiten. Toen hij in het ziekenhuis aankwam, leek het op een film. De artsen haalden de boor achteruit. Hij was een oog kwijtgeraakt en had enkele zenuwen beschadigd, maar zijn hersenen waren intact. De boor had zijn hersenen niet doorboord, maar de hersenmassa opzij gedrukt, waardoor dodelijke schade werd voorkomen. Ron erkent dat zijn geval een wonder was en is dankbaar dat hij nog leeft. Nu draagt hij alleen een ooglapje en kan hij een normaal leven leiden.
Dit zijn de vijf overlevingsverhalen die ons het meest hebben geraakt. We geloven dat ze ons allemaal iets leren over hoe te handelen in tragische situaties, het belang van kalm blijven, nooit de hoop verliezen en samen blijven, wat er ook gebeurt.
VRAGEN EN ANTWOORDEN
- WAT GEBEURDE ER MET ARON RALSTON?
Aron Ralston, een ervaren bergbeklimmer, raakte tijdens een tocht in de bergen bekneld. Een rots kwam los en klemde zijn arm vast. Na drie dagen zonder te kunnen bewegen, moest hij zijn eigen arm afsnijden om te ontsnappen en te overleven.
- HOE HEET DE FILM OVER ARON RALSTON?
Over de tragedie van Aron Ralston werd in 2010 een film gemaakt: 127 uur (127 hours), met James Franco in de hoofdrol.
- HOEVEEL WIEG DE STEEN VAN RALSTON?
De steen die op Aron Ralstons arm viel, woog 363 kilo.
- WIE IS HARRISON OKENE?
Harrison Okene was de enige overlevende van de 12 bemanningsleden aan boord van de sleepboot Jacson 4. Hij overleefde drie dagen op 30 meter diepte in de Atlantische Oceaan, totdat duikers hem vonden.
- WAT GEBEURDE ER MET HET SCHIP ENDURANCE?
Het schip Endurance, onder leiding van Ernest Shackleton, zonk in Antarctica in oktober 1915, nadat het twee maanden vastzat in het ijs.
- IS ER IETS BEKEND OVER DE ENDURANCE?
Toevallig werd het enkele dagen geleden op de zeebodem ontdekt. Duikers vonden het en bevestigden dat het in zeer goede staat verkeert. Na meer dan honderd jaar gezonken te zijn, is het intact en is het gravure “Endurance” zelfs duidelijk leesbaar.
- HOEVEEL MENSEN OVERLEEFDE HET VLIEGONGELUK IN DE ANDES IN 1972?
Van de 45 passagiers overleden er 12 direct bij het ongeluk. In de dagen daarna stierven 17, omdat ze gewond waren en de omstandigheden in de bergen niet konden weerstaan. De overige 16 overleefden, hoewel ze het ergste moesten doorstaan om in leven te blijven.
