PRZETRWANIE: 5 NAJSŁYNNIEJSZYCH PRZYPADKÓW
Istnieją szokujące historie o przetrwaniu, historie, które zapadają w pamięć, gdy je usłyszymy. Niektóre na szczęście to tylko fikcyjne historie, na które na szczęście nikt nie ucierpiał, a przynajmniej mamy taką nadzieję. Najbardziej oczywistym przykładem jest z pewnością przypadek Robinsona Crusoe, powieści przygodowej par Excellence. Albo i nie, ponieważ chociaż postać Robinsona jest fikcyjna, w rzeczywistości opiera się na prawdziwej historii marynarza Aleksandra Selkirka. Powieść napisana przez Daniela Defoe opowiada o przygodach marynarza, który po rozbiciu się na zaginionej wyspie u wybrzeży Wenezueli musi przetrwać co najmniej 28 lat.
Jeśli interesują Cię historie o przetrwaniu, z pewnością widziałeś program Ostatni ocalały więcej niż raz. W rolach głównych Bear Grylls, brytyjski były żołnierz i poszukiwacz przygód, który był także pisarzem i prezenterem telewizyjnym. Crylls może być postrzegany przez wielu jako „szaleniec bez poczucia zagrożenia” i nie myli się. Tylko w programie był już o krok od śmierci 21 razy. Można powiedzieć, że jest ekspertem survivalu. Widzieliśmy, jak zjadał żywe zwierzęta, pił wszelkiego rodzaju wodę, aby uniknąć odwodnienia… robił, co było konieczne, aby przetrwać w ekstremalnych sytuacjach.
Istnieją prawdziwe historie, w których mamy nadzieję, że nigdy się nie spotkamy, chociaż ostatecznie nigdy nie wiesz, co życie może ci przynieść. W 1. ARON RALSTON, 2003 W wieku 27 lat Aron Ralston, mistrz alpinizmu, samotnie wędrował przez kanion w stanie Utah. Ważący 800 funtów kamień odsunął się i spadł, zatrzymując jego ramię. Nie miał jak uciec, a po trzech dniach zabrakło mu wody. Dwa dni później znalazł sposób na pozbycie się skały. Makabryczne rozwiązanie, ale jedyna możliwość przeżycia: odcięcie sobie ramienia. I jak? Z nożem, który miał przy sobie. Pomińmy szczegóły, jak tego dokonał, bo wywołują dreszcze, ale jeśli chcesz wiedzieć, sam to wyjaśnił w wielu wywiadach, w tym w swojej autobiografii z 2004 roku, Między plecami a ściana oraz w filmie inspirowanym jego historią: 127 godzin. Ten proces trwał godzinę. Następnie schodził w dół, aż dotarł do dna kanionu i tam spotkał innych turystów. Niedługo potem strażnicy parku użyli sprzętu, aby przesunąć kamień i odzyskać ramię, które później zabrali do kostnicy. 2. HARRISON OKENE: 3 DNI POD MORZEM 26 maja 2013 r. o godzinie 4:30 rano u wybrzeży Nigerii wywrócił się holownik Jacson 4 z 12 osobami w środku. Uznano, że wszyscy członkowie załogi nie żyją, to była prawdziwa tragedia. Nikt nie wyobrażał sobie tego, co stanie się trzy dni później. Holownik został zatopiony na głębokości 30 metrów, a nurkowie nurkowali, aby usunąć ciała. Nurek zauważył ramię za telewizorem i sądząc, że to kolejne zwłoki, podszedł do niego. Jaka była niespodzianka? Ramię chwyciło go. To nie były zwłoki, to był Harrison Odjegba Okene, kucharz pokładowy, który cudem przeżył. Miał ogromne szczęście, że w pobliżu miejsca, w którym się znajdował, znajdowała się kieszeń powietrzna, bardzo mała, ale wystarczyła. Z poduszką powietrzną, kamizelką ratunkową i dwoma latarkami zamknął się w kabinie i czekał na najgorsze. Właśnie wspominał swoją rodzinę i modlił się, słuchając, jak zwierzęta bawiły się zwłokami swoich towarzyszy. Jest wielkim szczęściarzem i przykładem tego, jak zachowanie spokoju w tragicznych sytuacjach może uratować nam życie. 3. ERNEST SHACKLETON I STATEK WYTRZYMAŁOŚĆ Ernest Henry Shackleton (1874-1922) był irlandzkim badaczem polarnym, postacią heroicznej epoki eksploracji Antarktyki. Mając wieloletnie doświadczenie w wyprawach na Antarktydę, ale wciąż nie usatysfakcjonowany, postawił sobie ostatni cel: przemierzyć po raz pierwszy całe terytorium Antarktyki, przechodząc przez Biegun Południowy. Nazwał to wyzwanie „Imperialną Ekspedycją Transantarktyczną”. W tym celu opublikował w „New York Timesie” ogłoszenie, w którym poszukiwał „mężczyzn, którzy odbyli niebezpieczną podróż, ekstremalne zimno, długie miesiące całkowitej ciemności, niebezpieczeństwo, niepewny powrót oraz honor i uznanie w przypadku powodzenia. " 14 sierpnia 1941 r. Schackleton opuścił Londyn w towarzystwie 27 ludzi na pokładzie „Endurance” (constancia po hiszpańsku). Statek ten został zaprojektowany do wypraw polarnych. Nie był jednak w stanie poruszać się po lodzie. 19 sierpnia 1915 roku pak lodowy otoczył i zablokował Endurance. Dwa miesiące później statek nie stawia oporu i tonie. 28 mężczyznom udaje się opuścić statek, zanim zatonie. Stamtąd przywódca Shackleton przejmuje kontrolę nad sytuacją i zakłada swego rodzaju „obóz” na lodzie, pozwalający jego załodze przetrwać nawet sześć miesięcy. Aby się temu przeciwstawić, przybyli złożyć w ofierze swoje psy i polować na foki, aby się wyżywić. W obliczu nie do utrzymania sytuacji postanawia zmienić kurs i udać się na Wyspę Słoni, gdzie pozostaje 22 ludzi. Pozostała szóstka pod wodzą „El Jefe” dociera do Gruzji Południowej i prosi o pomoc. Rok później, w sierpniu 1916 roku, chilijski holownik uratował pozostałych 22. Wszystkich 28 z nich bezpiecznie wróciło do Anglii. Nie byłoby to możliwe bez przygotowania Shackletona ani bez jego przywództwa. Jego pozytywny duch i poświęcenie, nadzieja, wytrwałość i wsparcie dla reszty zespołu zaprowadziły go długą drogę. Obecnie nadal pozostaje punktem odniesienia badanym na wzór najlepszego lidera. Najbardziej niewiarygodne jest to, że zaledwie kilka dni temu, w marcu 2022 r., na dnie morza znaleziono Endurance, który jest w bardzo dobrym stanie. Po zatopieniu na ponad sto lat jest nienaruszony, można nawet doskonale odczytać grawerunek „Endurance”. 4. TRAGEDIA W ANDACH: Katastrofa powietrzna 13 października 1972 roku drużyna rugby Old Christians podróżowała urugwajskim samolotem FH-227D do Santiago de Chile, aby rozegrać mecz z drużyną Old Boys. Z 40 pasażerami i 5 członkami załogi na pokładzie rozbił się w Cordillera de los Andes. W chwili wypadku zginęło dwunastu z nich. W ciągu następnych dni 17 osób zmarło z powodu strasznych warunków panujących w górach: głodu, obrażeń, ekstremalnego zimna… Próbowali przeżyć, korzystając z nielicznych zapasów żywności, które im pozostały, ale nie udało im się uratować. Jednak w radiu usłyszeli druzgocącą wiadomość: poszukiwania tego samolotu zostały zakończone. Zdesperowani, w ciągłym bólu i przeczuciu najgorszego zakończenia, zrobili ostatnią rzecz, jaka im została. Najpierw zjedli skórę swoich butów, ale mając tak dużo chemikaliów, zauważyli, że są odurzające. Nie mieli już innego wyjścia, więc zjedli ciała swoich towarzyszy. Były jedynym źródłem białka, tłuszczu, węglowodanów... To była niezwykle trudna decyzja, ale dzięki niej przeżyli. Pracowali jako zespół, bardzo blisko. Od tragedii minęły 72 dni, zanim udało się ich uratować. 22 grudnia 1972 roku świat dowiaduje się, że w Andach przeżyło 16 pasażerów, a 23 grudnia odnajdują samolot i ratują ocalałych. Tę tragedię nazywa się „Cudem Andów”. 5. RON HUNT I Wędzidło 45CM Niemożliwe, żeby ktokolwiek mógł to przeżyć. Ale trzeba widzieć takie przypadki, żeby uwierzyć, że cuda istnieją. W 2003 roku Ron Hunt, 41-letni amerykański budowniczy, pracował na drabinie za pomocą ogromnego wiertła. Drabina nie była bezpiecznie przymocowana i Hunt upadł na ziemię. Wiertło przeszło mu przez głowę z boku na bok. Miał 45 cm długości i 3,5 cm średnicy. Wchodził przez prawe oko i wychodził tyłem głowy. Kiedy dotarł do szpitala, wszystko wyglądało jak wyjęte z filmu. Medycy wycofali wiertło w odwrotnej kolejności. Stracił oko i uszkodził niektóre nerwy, ale jego mózg pozostał nienaruszony. Wiertło zamiast przejść przez mózg, przesunęło masę mózgową na bok, zapobiegając śmiertelnym uszkodzeniom. Ron przyznaje, że jego przypadek był cudem i jest wdzięczny, że wciąż żyje. Obecnie nosi jedynie opaskę na oku i może prowadzić normalne życie. Oto pięć historii o przetrwaniu, które wywarły na nas największy wpływ. Wierzymy, że wszystkie uczą nas, jak postępować, gdy znajdziemy się w tragicznych sytuacjach, jak ważne jest zachowanie spokoju, nietracenie nadziei i trzymanie się razem bez względu na wszystko. PYTANIA I ODPOWIEDZI Aron Ralston, doświadczony alpinista, utknął podczas wędrówki po górach. Kamień odsunął się i złapał go za ramię. Po trzech dniach niemożności poruszania się, aby uciec i przeżyć, musiał odciąć sobie rękę. Film o tragedii Arona Ralstona został nakręcony w 2010 roku: 127 godzin (127 godzin) z Jamesem Franco w roli głównej. Kamień, który spadł na ramię Arona Ralstona, ważył 800 funtów. Harrison Okene jako jedyny przeżył z 12-osobowej załogi holownika Jacson 4. Przetrwał na głębokości 30 m przez 3 dni w Atlantyku, dopóki nie znaleźli go nurkowie. Statek Endurance, dowodzony przez Ernesta Shackletona, zatonął na Antarktydzie w październiku 1915 roku po dwóch miesiącach uwięzienia w lodzie. Przypadkowo odkryto go kilka dni temu na dnie morza. Kilku nurków znalazło go i potwierdziło, że jest w bardzo dobrym stanie. Po zatopieniu na ponad sto lat jest nienaruszony, można nawet doskonale odczytać grawerunek „Endurance”. Z 45 pasażerów 12 zginęło w chwili wypadku. W kolejnych dniach 17 osób zmarło, odnosząc rany i nie stawiając oporu górskim warunkom. Pozostałych 16 przeżyło, choć aby przeżyć, musieli stawić czoła najgorszemu.
