„Chcemy zadedykować ten wpis niedawno zmarłemu alpiniście z Peñalara Eduardo del Blanco Adánowi i jego rodzinie, a także szybkiemu powrotowi do zdrowia Carlosa Lorenza”.
——————————————
Nowa „wybuchowa cyklogeneza” grozi zamknięciem cię w domu na kolejny tydzień… godziny zdają się nie mieć końca, ściany się na ciebie wala, a w telewizji nie ma nic.
Oto cztery najlepsze książki o górach, jakie kiedykolwiek napisano – cztery prawdziwe historie spisane przez ich bohaterów:
„Annapurna, pierwsze 8000 m: wielka przygoda" z Maurice Herzog (1950). Wydawca: Desnivel.
Streszczenie z La casa del Libro: 3 czerwca 1950 roku Maurice Herzog i Louis Lachenal zdobyli szczyt Annapurny, stając się pierwszymi ludźmi, którzy dotarli na szczyt góry o wysokości ponad ośmiu tysięcy metrów, cudem unikając śmierci. W kolejnych miesiącach, podczas rekonwalescencji w szpitalu po koszmarnych amputacjach (w wyniku których został pozbawiony palców u rąk i nóg), Herzog podyktował Annapurnę, pierwszy ośmiotysięcznik, jedno z najwspanialszych dzieł literatury poświęconej wyprawom górskim. Cieszmy się najbogatszym źródłem inspiracji, jakie możemy sobie wyobrazić: śladami stóp tych podróżników, którzy pozostawili nam prawdziwą historię odwagi i koleżeństwa. O eksploracji i pasji do przygód.
„Zdobywcy bezużyteczności" z Lionel Terray (1963). Wydawca: Desnivel.
Streszczenie z La casa del Libro: odzyskaliśmy do naszej kolekcji jedną z najchętniej czytanych książek o górach wszech czasów, Zdobywców bezużyteczności. Jego autor, Lionel Terray (1921-1965), został opisany przez Messnera jako „jedna z najwybitniejszych postaci w historii alpinizmu”. I bez wątpienia w ten sposób można rozpocząć pierwsze absolutne wejścia na Fitz Roy, Chacraraju, Jannu, Makalu czy Mont Huntington. Jego osiągnięcia w Alpach obejmują pierwsze powtórzenie północnej ściany Eigeru i Cassin na Piz Badile w ciągu siedmiu i pół godziny, obie wyprawy odbyły się z Louisem Lachenalem. W 1950 roku wziął udział we francuskiej wyprawie na Annapurnę, podczas której zrezygnował ze zdobycia szczytu, aby umożliwić zejście z Herzoga i Lachenala. Zginął w wieku 44 lat w wypadku wspinaczkowym. Jego skłonność do ryzyka i ogromna pasja, z jaką podchodzi do każdej wspinaczki, czynią go niezwykłym pisarzem. Dlatego „Conquistadores”, jak potocznie nazywamy jego książkę, jest i będzie klasyką literatury górskiej, pozycją obowiązkową dla tych, którzy oprócz wspinaczki górskiej lubią o niej marzyć.
„k2 węzeł nieskończony" z Kurt Diemberger (2004). Wydawca: Desnivel.
Streszczenie z La casa del Libro: „K2, węzeł nieskończony” to jeden z klasyków literatury górskiej. Przeżywamy historię potężnej fascynacji, która na zawsze połączyła losy dwojga ludzi z piękną i niedostępną górą. W 1957 roku młody Kurt po raz pierwszy zobaczył K2 u stóp Broad Peaka. Od tego momentu całe jego życie kręci się wokół magii Chogori. Po kilku nieudanych próbach powrócił w 1986 r. z Julie Tullis, mając nadzieję, że w końcu uda mu się zdobyć szczyt. Ale rok 1986 był tragiczny na K2. Nieoczekiwana burza uwięziła siedem osób na wysokości ośmiu tysięcy metrów na kilka dni. Kurt i Julie, po spełnieniu swojego marzenia o zdobyciu szczytu, o którym marzyli przez lata, stają do nierównej walki o życie z siłami natury.Po tragicznym zejściu tylko dwóm osobom, Kurtowi i Willy'emu Bauerowi, udaje się dotrzeć do obozu bazowego i ku ich zdziwieniu udaje im się przetrwać gniew góry.
Nikt lepiej niż Kurt Diemberger nie opowie o swoich doświadczeniach w godnej rozmowie po hiszpańsku i włosku:
„Choroba wysokościowa: osobista relacja z wielkiej tragedii Everest” z Jon Krakauer (1996). Wydawca: Desnivel.
Streszczenie La casa del Libro: choroba wysokościowa stała się lekturą obowiązkową dla każdego miłośnika literatury górskiej, przygodowej i podróżniczej. Międzynarodowy bestseller zarówno ze względu na jakość fabuły, jak i dokładność, z jaką autor, Jon Krakauer, opowiada nam o wydarzeniach. Cóż więcej można powiedzieć o tragedii, która wstrząsnęła światem gór, a nawet go przerosła… może tylko to, że warto chłonąć intensywność słów i graficzny styl autora, którym udaje się porwać czytelnika i zabrać nas w tę literacką podróż do samego serca nieuniknionego. „Choroba wysokościowa” czyta się jak dobrą powieść, ale nie jest to fikcja. Jon Krakauer wyruszył w Himalaje w 1996 roku, aby relacjonować rozwój komercyjnej eksploatacji Mount Everestu. Jego intencją było przeanalizowanie powodów, dla których tak wiele osób jest gotowych podejmować ryzyko, które wcześniej było zarezerwowane dla profesjonalnych alpinistów. Po zdobyciu najwyższego szczytu Ziemi Krakauer rozpoczął niebezpieczne zejście, lecz nie wszyscy dotarli na miejsce; Były ofiary śmiertelne i ranni, a także wiele kontrowersji. Praca ta wzbudziła tak wiele kontrowersji, że Krakauer zmuszony był napisać odpowiedź w formie postscriptum, załączoną do niniejszego wydania. Czas staje w miejscu, gdy Krakauer poruszająco opisuje i opowiada, co się wydarzyło
Jeśli biegle posługujesz się językiem angielskim, możesz również obejrzeć tę konferencję Ken Kamler „Wewnątrz katastrofy na Mount Everest w 1996 r.”:
