We hebben allemaal gehoord van grote en beroemde ontdekkingsreizigers van onbekende plekken op aarde zoals Columbus, Marco Polo, Neil Armstrong, Amelia Earhart, enz. Maar de wereld is altijd vol geweest van mensen die dorst hebben om meer te weten, om verder te gaan, om geen grenzen te stellen aan hun nieuwsgierigheid en hun verlangen om deze wereld niet te verlaten zonder het onontdekte te verkennen.
In deze post laten we je 10 van de grootste avonturiers zien, hun expedities en de bijdragen die ze aan de mensheid en de aarde hebben geleverd.
MAY FRENCH SHELDON
Met het doel te bewijzen dat vrouwen ook ontdekkingsreizigers konden zijn, slaagde May French Sheldon erin een expeditie naar de Kilimanjaro te organiseren, waarbij ze met haar onverstoorbare en vastberaden, maar gevoelige persoonlijkheid, de genegenheid en het respect van haar metgezellen won en het vertrouwen van de stammen die ze ontmoette. Ze staat terecht bekend als de “Witte Koningin van de Kilimanjaro”.
Geboren in 1847 in Pennsylvania. Haar moeder hield zich bezig met de studie van geneeskunde en haar vader was eigenaar van talrijke plantages. In 1891 besloot ze alles achter te laten om Mombasa te ontdekken, gevolgd door een team van 150 mensen die besloten haar te vergezellen.
Mays bagage bevatte, naast het onmisbare materiaal voor een expeditie van die omvang, ook een reeks luxe voorwerpen zoals een zinken badkuip, lakens, porseleinen bestek en een uitgebreide garderobe, wat geïnterpreteerd kon worden als een intentie van de vrouw om echt comfortabel te reizen, maar in werkelijkheid maakte het deel uit van een strategie die ze gebruikte bij het leggen van contact met de stammen. Ze gaf er de voorkeur aan te handelen als een gastvrouw of een dankbare buitenlander, in plaats van met geweld. Zo gebruikte ze het servies om de inboorlingen een goed banket aan te bieden, en de rest van de voorwerpen werden allerlei geschenken die ze gaf aan de inboorlingen van de gebieden die ze bezocht.
Na vele nachten kamperen en contact met de volkeren van de regio, vond de Witte Koningin ten noorden van de Kilimanjaro het gebied van de Masai. In 1982 publiceerde ze een memoiresboek genaamd “Van sultan tot sultan” waarin ze haar ervaringen, emoties en de schoonheid van het Afrikaanse landschap tot in detail beschreef.
Toen ze terugkeerde, werd May benoemd tot lid van de Royal Geographical Society van Groot-Brittannië en van verschillende antropologische verenigingen. Opnieuw, vanuit de warmte van haar thuis, kon ze opgelucht ademhalen, want na zoveel avonturen had ze de wereld bewezen dat vrouwen met wilskracht en doorzettingsvermogen meer dan in staat waren om hetzelfde te doen als mannen.
MARY KINGSLEY
Het verhaal van deze onverschrokken vrouw begint met een reis naar Afrika, vergezeld door een theezakje, een tandenborstel en een kam; en we zeggen dat haar verhaal begint met die reis omdat Kingsleys leven daarvoor draaide om te begrijpen waarom haar broer een universitaire studie in Cambridge kon volgen, terwijl zij zich beperkte tot het leren van Duits om de artikelen te vertalen die haar vader schreef.
Gelukkig of helaas veranderde het lot van Mary toen ze nog geen 30 jaar oud was en haar twee ouders overleden. Toen besefte ze dat het enkele maanden zou duren voordat iemand weer voor haar zou zorgen, en voelde ze zich, voor het eerst in haar leven, vrij. Ze besloot dat het tijd was om te overwegen te reizen.
In haar verbeelding had ze het Afrikaanse continent gezien als een zeer aantrekkelijke bestemming, maar in 1893 was het nogal ingewikkeld voor een vrouw om alleen naar Afrika te reizen. Ondanks de kritiek en beperkingen slaagde Mary erin in Liverpool aan boord te gaan van een schip dat koers zette naar Sierra Leone. Daarna begon ze aan de verkenning van de kust van de Golf van Guinee tot Luanda, Angola, en daarna trok ze het binnenland van Nigeria in.
Het doel van haar expedities was om de gebruiken van de lokale volkeren te leren kennen en zich daarin te integreren. Bovendien richtte haar wetenschappelijke werk zich op participerende observatie, wat betekende dat ze samenleefde met de stammen. Mary is een van de pioniers van de culturele antropologie en een van de eerste etnografe die echt veldwerk ontwikkelde.
Een van de gebeurtenissen die ons het karakter en de moed van de ontdekkingsreiziger laten zien, was toen ze erin slaagde te ontsnappen aan een confrontatie met een luipaard door hem te slaan met een waterkan.
ROALD AMUNDSEN
Het leiden van de expeditie die als eerste in de geschiedenis de Zuidpool bereikte, is een zeer geldig argument om te stellen dat een ontdekkingsreiziger de wereld heeft veranderd. De carrière van Roald Amundsen zat vol avonturen en heldendaden, maar zonder twijfel was dit de belangrijkste van zijn leven. Deze Noor had altijd duidelijke doelen en bereikte ze; hij was de eerste die de Zuidpool bereikte en de eerste die over de Noordpool vloog.
Vastberaden en visionair, werd Amundsen geboren in 1872 in Noorwegen, in een familie van zeelieden en vissers die droomde ervan de voetsporen te volgen van Fridtjof Nansen, een landgenoot die Groenland doorkruiste toen hij jong was.
Toen beide ouders van hem overleden, besloot Roald zijn studie geneeskunde te verlaten om in plaats daarvan aan boord te gaan van een schip dat zich bezighield met zeehondenjacht. Zijn ervaring op dit en de daaropvolgende schepen waarop hij dienstdeed, stelde hem in 1987 in staat zich als tweede officier aan te sluiten bij een expeditie naar de Antarctica, die uiteindelijk de eerste expeditie werd die een overwintering in Antarctica meemaakte in de geschiedenis.
Na deze ervaring te hebben overwonnen en teruggekeerd naar huis, begint de geest van Amundsen een heel duidelijk doel te schetsen: nagaan of er een doorgang bestaat die de Atlantische en de Grote Oceaan met elkaar verbindt via het noordelijke uiteinde; en zo de Noordwestelijke Doorvaart ontdekken.
Hij besluit een kleine zeehondenvisserboot te kopen en gaat in 1903 met 6 metgezellen op zee op zoek naar zijn levensdoel. Tijdens de reis liep de boot vast in de Rossstraat en moesten de bemanningsleden de winter doorbrengen op het eiland King William, waar ze vriendschap sloten met de Eskimo's en observeerden hoe zij in die omgeving leefden. De ontdekkingen die ze op King William deden, waren zo stimulerend dat de expedities bij de komst van de zomer besloten nog een jaar op het eiland te blijven. Uiteindelijk hervatten ze op 13 augustus 1905 een moeilijke vaart tussen het eiland Victoria en het vasteland. Op 27 augustus ontmoetten ze een walvisvaarder uit San Francisco, afkomstig uit het westen. Ze hadden hun missie volbracht.
Hoewel dit de meest geprezen prestatie van de ontdekkingsreiziger was, waren er nog veel meer; hij wilde de Zuidpool bereiken, en dat deed hij ook, leerde vliegen door deel te nemen aan de eerste overvlucht van de Noordpool, en bij de herhaling van die ervaring crashte hij tegen het ijs. Zijn lichaam is nooit gevonden.
HENRY MORTON STANLEY EN DAVID LIVINGSTONE
“Doctor Livingstone, neem ik aan” is de legendarische zin die is overgebleven van de beroemdste ontmoeting uit de geschiedenis. Op 10 november 1871 vond Henry Stanley in een afgelegen dorpje nabij het Tanganyikameer, na bijna een jaar zoeken naar de ontdekkingsreiziger David Livingstone, die al twee jaar geen teken van leven had gegeven en meer dan 6 jaar door het binnenland van het continent had gezworven.
Livingstone zette voor het eerst voet op Afrika aan de hand van de London Missionary Society met de bedoeling het woord van God naar de zuidelijke regio's te brengen, maar zijn reizen en ervaringen smeedden in hem een ontdekkingsreizigersgeest die hij niet kon weerstaan te leven. Dankzij het volgen van zijn instinct reisde Livingstone waar geen enkele buitenlander tot dan toe was geweest, wat hem in staat stelde ontdekkingen te doen zoals het Ngami-meer, waarvoor hij de medaille van de Royal Geographical Society kreeg, en het geven van de naam aan de Victoriawatervallen. Hij trok door Afrika van Luanda naar Mozambique en werd een geboren kenner van de rivierensystemen van het grote centrale Afrikaanse bekken.
Stanley, die verre van een onverschrokken ontdekkingsreiziger was, verdiende zijn brood als journalist en de krant New York Herald bood hem 20.000 dollar aan in ruil voor het zoeken, vinden en terugkeren om het te melden van de beroemdste ontdekkingsreiziger van de 19e eeuw: dokter Livingstone.
Toen Stanley hem vond, bleef hij vijf maanden bij hem. Gedurende die tijd vergezelde de journalist de dokter op zijn expedities en avonturen. Stanley stelde Livingstone voor om met hem terug te keren, maar Livingstone weigerde resoluut. In maart 1872 namen ze afscheid om elkaar nooit meer te zien. De dokter stierf het volgende jaar in een klein dorpje aan het Bangweulu-meer in Zambia.
ALEXANDRA DAVID NEEL
De eerste westerse vrouw die Tibet betrad. Meer specifiek de stad Lhasa, de hoofdstad van het land, waarvan de toegang streng verboden was voor alle buitenlanders.
Deze vrouw van Franse afkomst, schrijfster, denker en avonturier, werd geboren in 1868 in het hart van de Europese hoge samenleving van die tijd. Hoewel haar moeder haar een opvoeding gaf gebaseerd op geloof, religie en schijn, toonde haar vader haar de revolutionaire en echte kant van het leven, en gaf haar waarden mee zoals ambitie, nieuwsgierigheid en ontevredenheid. Zo had de jonge vrouw, nog voor ze 25 werd, India en Tunesië bezocht en fietste ze door delen van Spanje. Dit alles deed ze alleen, zonder gezelschap. Haar leven bestond uit een opeenvolging van reizen, ervaringen, lessen en avonturen, maar haar hoofddoel bleef het oversteken van de hoofdstad van Tibet en telkens wanneer ze het probeerde, werd ze gearresteerd en gedeporteerd. Uiteindelijk bedacht Alexandra een plan om de stad binnen te komen. Zij en haar avonturenvriend verkleedden zich als bedelaars en, in de letterlijke woorden van David Neel, gebeurde het volgende: "We vertelden iedereen dat we op zoek waren naar medicinale kruiden. Yongden deed alsof hij mijn zoon was. We besloten 's nachts te reizen en overdag te rusten. Reizen als geesten, onzichtbaar voor de ogen van anderen." Toen ze bij de stadspoort aankwamen, hielp een zandstorm hen onopgemerkt te passeren. Na vier maanden en tweeduizend kilometer te voet door de Himalaya bereikte Alexandra haar doel.
EILEEN COLLINS
Wij voelen dezelfde fascinatie voor de ruimte als mannen, en het zal steeds makkelijker worden omdat vooroordelen en barrières eindelijk verdwijnen".
Eileen Collins veranderde de geschiedenis van de ruimtevaart op 20 juli 1999, de dag dat ze de eerste vrouw werd die een spaceshuttle aanvoerde. Ze staat bekend als "de raketvrouw" en dat is niet verwonderlijk, want naast het besturen van de shuttle was ze de eerste commandant van een speciale missie en nam ze deel aan vier ruimtevluchten.
Haar loopbaan is op zijn minst opmerkelijk, te beginnen met het feit dat ze geboren werd in een bescheiden gezin dat zich haar universitaire studie niet gemakkelijk kon veroorloven; toch slaagde de piloot erin te studeren en af te studeren in Wetenschappen en Wiskunde in 1976 en later, in 1979, behaalde ze een diploma in Wiskunde en Economie. Ze was de enige vrouw in haar lichting. Datzelfde jaar (1979) was ze ook lid van de Ninety-Nines, een groep vrouwen die pionierden in het opkomen voor de rechten van vrouwelijke vliegers. Het jaar daarop behaalde ze haar vliegbrevet op een luchtmachtbasis in Oklahoma.
Na twee jaar aan de Luchtmachtacademie verdiende ze de reputatie van goede piloot, en een jaar later slaagde ze voor de tests om astronaut te worden. Haar leiding over een ruimtevlucht in 1995 maakte haar tot een uitstekende professional, wat later hielp dat NASA besloot dat zij als eerste in de geschiedenis een spaceshuttle zou commanderen.
MICHAEL FAY
In 1999 legde J. Michael Fay te voet een reis af die begon in de Republiek Congo en 456 dagen later eindigde aan de kust van Gabon. De ontdekkingsreiziger droeg tijdens de hele tocht open sandalen en verwisselde die nooit voor ander schoeisel. Het vlees dat uit de sandaal stak zorgde ervoor dat Fay's voeten op de elfde dag van de tocht vol wormen zaten die zijn tenen begonnen binnen te dringen tot ze rot waren.
De route was 3200 kilometer lang. Fay verzamelde een enorme hoeveelheid gegevens en hoopte dat zijn reis, gesponsord door de Wildlife Conservation Society en de National Geographic Society, aandacht zou genereren voor het laatste ongerepte bos van Centraal-Afrika. En dat lukte. De Gabonese regering, ontroerd door de prestatie en de moed die Fay had getoond, maakte een gebied van 28.500 vierkante kilometer tot een systeem van 13 nationale parken.
Fray droeg enorm bij aan de verbetering van grootschalig natuurbehoud op het continent.
NIRMAL PURJA
Wat het meest opvalt aan deze Nepalese bergbeklimmer zijn de kritiek die hij heeft gekregen op zijn techniek en de middelen die hij heeft gebruikt om de snelste te worden in het beklimmen van de hoogste bergen op aarde. Toch kan niemand zijn prestaties ontkennen: hij deed er minder dan een jaar over om 14 achtduizenders te beklimmen.
Ver weg van een leven vol comfort of economische stabiliteit, ging de Nepalese naar school en combineerde zijn lessen en huiswerk met verschillende banen om thuis te helpen, en omringd door een groot gezin en allerlei ontberingen, verliet hij zijn jeugd als een Gurkha-soldaat in de infanterie van het Verenigd Koninkrijk, waar hij 16 jaar bleef. Hij liet alles achter om bergbeklimmer te worden.
Nirmal Purja werd niet alleen bergbeklimmer, maar stelde een project op genaamd "Project Possible 14/7" dat bestond uit het beklimmen van de 14 toppen die hoger zijn dan 8.000 meter in zeven maanden. Hij begon op 23 april in Nepal, toen hij Annapurna van 8.091 meter veroverde. In 2019 bereikte hij de 14 'achtduizenders' op de snelst mogelijke manier. Tot dat moment stond het record op zeven jaar, 10 maanden en zes dagen. De Nepalese klimmer deed het in zes maanden en zes dagen.
"Als ik een record had willen breken, had ik kunnen zeggen: 'Ik doe het in zeven jaar', maar het ging niet om beter zijn. Ik wilde de wereld laten zien wat mogelijk is vanuit menselijk oogpunt als je er alles voor geeft en je geest, hart en ziel erin stopt. Ik wilde een eerbetoon brengen aan de Nepalese bergbeklimmers. De afgelopen 100 jaar stonden we op de achtergrond. De 'achtduizenders' zijn ons terrein. Ik voelde dat ik iets moest doen en dat gaf me energie."
VICTOR VESCOVO
Reizen (bijna) naar het centrum van de aarde is niet langer alleen onderwerp van de boeken van Jules Verne: in 2019 dook een team van vier personen, geleid door Víctor Vescovo, onder de wateren van de Stille Oceaan om het meest afgelegen punt te bereiken waar ooit iemand is geweest. Ze daalden niet dieper af, niet vanwege technologische beperkingen, maar omdat ze het diepste punt van de oceaanwateren op aarde hadden bereikt.
Hoewel Vescovo zichzelf als een sportief persoon beschouwt, verbonden met de natuur en avontuurlijk ingesteld, koos hij een levenspad dat ver af stond van toewijding aan exploratie, want hij is een zakenman en investeerder. Desalniettemin heeft zijn grote liefde voor de oceaan ervoor gezorgd dat hij aan boord van een duikboot het record brak voor de diepste duik, precies gelegen in de Marianentrog.
Het team, geleid door Vescovo en drie andere personen, daalde bijna 11 km onder het oppervlak af, een diepte van precies 10.928 meter. Vanaf het moment dat ze het water betraden tot ze weer het licht van de hemel zagen, duurde het 12 uur. 4 uur afdaling, 4 uur stijging, en de rest brachten ze door met het beleven van de ervaring om te bezoeken wat nog nooit iemand ooit heeft bezocht, en om voor het eerst, omringd door duisternis en stilte, te zien wat de ijskoude wateren van de Stille Oceaan verbergen.
“70% van de aarde ligt onder water en het grootste deel daarvan op meer dan 4.000 meter diepte. Het is een vijandige omgeving. Daarom bouwden we deze onderzeeër, om er mee te beginnen die te verkennen.” (Víctor Vescovo).
De ontdekkingen die uit dit avontuur voortkwamen waren op zijn minst interessant: enerzijds werden drie nieuwe waterdieren gevonden. Daarnaast werden enkele vissen ontdekt die nog nooit eerder in de diepten van de Challenger Deep waren gezien.
Maar de expeditie had ook een bittere kant, want het meest interessante en huiveringwekkende van de reis, los van de euforie van het ontdekken dat er nog steeds onbekende soorten en dieren zijn, was dat men op 11 kilometer van de oppervlakte iets heel bekends vond voor ons: een indrukwekkende en alarmerende hoeveelheid plastic. Het is triest dat de gevolgen van onze slechtste kant eerder de zeebodem bereiken dan wijzelf.
SYLVIA EARLE
Deze oceanograaf wordt door het tijdschrift Time erkend als “Heldin van de Planeet”, en dat is niet verwonderlijk: in 1980 daalde ze 381 meter diep af in wat de diepste vrije duik was toen ze over de zeebodem van Oahu liep in een drukpak genaamd Jim.
De Heldin werd geboren in New Jersey in 1935, en op 12-jarige leeftijd verhuisde ze met haar familie naar Florida, naar een huis aan zee, wat haar leven sindsdien zou bepalen. De fauna en flora die de kust bereikten trokken haar enorm aan totdat ze op 17-jarige leeftijd haar eerste duik maakte en de zee van binnenuit kon zien. De oceanograaf Sylvia Earle is meer dan 80 jaar oud en heeft meer dan 7.000 uur onder water doorgebracht.
Zij was de eerste vrouwelijke hoofdwetenschapper van de Amerikaanse National Oceanic and Atmospheric Administration, en nog als studente was ze een van de eerste mariene wetenschappers die duikuitrusting gebruikte in haar werk. En dat is nog maar een klein deel van de records van deze oceaanontdekker: ze leidde het eerste team van vrouwelijke aquanauten die twee weken in een onderwaterhabitat zouden wonen.
“Terwijl ik het oceaanbed betreed, weet ik dat ik een terrein betreed dat op bepaalde vlakken lijkt op een maanlandschap,” schreef Sylvia in National Geographic. “Beide hebben een betoverend vergelijkbare uitstraling en beide waren tot voor kort ontoegankelijk en onontgonnen.”
Zoals je al hebt gezien, is nog niet alles ontdekt, je kunt altijd iets hoger vliegen, iets dieper duiken of iets meer risico nemen. We hopen dat de prestaties van deze 10 ontdekkingsreizigers je aanmoedigen om zelf de wereld van avontuur te betreden en ook jouw stempel achter te laten in een onherbergzame uithoek van de planeet!
